Tuesday 8 July 2014

Sternberg: Úr Þunglyndisljóðum



allt verður bara verra

maður getur leyft sér
að vona

en

allt verður bara verra

sama hvað ég geri
veldur útkoman

vonbrigðum




***


þetta er bratti

að klifra upp í mót
krefst mikillar áreynslu

og allir sem reyna
hrapa

eftir svolitla stund
niður



***


ég veit ekki

hvort aðrir
vita

hvenær
afturförin hófst

eins og steinn í skónum

bara að ég ætti
skó sem rúmuðu stein

það eru stór
göt í öllu



***



það er engin leið að segja
hversu lengi

þetta kemur
til með að vara

ég get bara fullyrt

að það mun ekki skána




***



þegar við ekki erum
jörðuð hvort í annars örmum

stöndum við alveg kyrr
við hlið hvors annars

líkami minn er duftker
líkami þinn er duftker

skiljanlega eigum við ekki mök



***



hvernig
hnignun

hvers og eins 
mun þróast

má lesa
í andlitinu

meira og meira
sinnuleysi í svipnum

þannig 

að færri og færri
athafnir

eiga sér stað



***



ég reyni
að læra eitthvað nýtt

en það eina sem gerist
er að ég uppgötva

hve mikið
ég misskildi í gær



***


ég tala ekki
eins og þú lest mig

ég tala hægt
og þegar einhver

spyr mig
um eitthvað

svara ég bara
með einsatkvæðisorðum



***


við verðum
lélegri og lélegri

í öllu

færri og færri
geta munað

betri tíð

maður gæti haldið
að það gæti líka talist

af hinu góða

ekki sífellt 
að hugsa um

að allt var betra áður fyrr

en það er alltaf
einhver sem grætur

og það minnir mann á
að það er sorglegt


***


allt verður
meira og meira virði

en

virðið sem það eykst að

verður
minna og minna virði



***


enginn heldur bókhald
enginn úthlutar nöfnum

enginn ómakar sig
við að greina



***


Að kalla þessa tíma
erfiða

gerir það léttara

því
maður hugsar

að það vari ekki að eilífu

að það sé ekki
manns eigin sök







No comments:

Post a Comment